Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Αν όχι εμείς ποιοί, αν όχι τώρα πότε;

 
       Η νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση βρίσκεται αυτήν τη στιγμή προ των πυλών. Με βάση τις εξαγγελίες Διαμαντοπούλου το νέο νομοσχέδιο θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή στις αρχές Φεβρουαρίου του 2011. Τα κίνητρα και οι στοχεύσεις της Κυβέρνησης παραμένουν πάντα οι ίδιες. Η προσπάθεια για δημιουργία ενός μοντέλου εργαζομένου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς. Πιστή στις κατευθύνσεις που έβαλε πριν 20 περίπου χρόνια η Ε.Ε. για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό, προσπαθεί με ένα νόμο που θα συμπυκνώνει το σύνολο αυτών των κατευθύνσεων, να περάσει μια και καλή ολόκληρη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην Ελλάδα, κάτι που επιχειρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια κομματιαστά και ηττήθηκε από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητών.
1.       Ε(θνικό) Π(λαίσιο) Π(ροσόντων): Αντικαθιστώνται τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχύρωνε ένα πτυχίο με τίτλους σπουδών και πιστοποιητικά γνώσεων και δεξιοτήτων. Αυτό σημαίνει επί της ουσία διάλυση της έννοιας του πτυχίου και ανεύρεση δουλειάς με επιπλέον προϋποθέσεις: προϋπηρεσία, σεμινάρια, δια βίου μάθηση.
2.     Προπαρασκευαστικό έτος: Οι πανελλήνιες δεν θα αρκούν για να μπεις σε μια σχολή. Αυτό πλέον θα το κρίνει με συνεχείς αξιολογητικούς και εξεταστικούς μηχανισμούς οι «επιδόσεις» που θα έχουν οι νέοι φοιτητές κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους. Αυτό οδηγεί στην άνευ γυρισμού εντατικοποίηση των σπουδών όλων τελικά των φοιτητών, αλλά και στη διάσπαση των φοιτητικών συλλόγων σε υπό αξιολόγηση και σε επιτυχόντες φοιτητές μέσα στην ίδια σχολή.
3.     Διαγραφές φοιτητών: Θυμάστε το νέο-νόμο πλαίσιο; Διαγραφές φοιτητών έλεγε στα 2ν. Τώρα πλέον τα 2ν γίνονται ν+2 (ν τα ελάχιστα έτη μιας σχολής). Με αυτόν τον τρόπο διαγράφεται τουλάχιστον ο μισός κόσμος ο οποίος σπουδάζει στα ελληνικά Πανεπιστήμια καθώς ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πάνω από το ν+2. Ταυτόχρονα όμως αυτό σημαίνει πως δύσκολα θα μπορεί κανείς να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο πέρα από τις σπουδές του.
4.    Ατομικός φάκελος προσόντων: Ο κάθε φοιτητής ατομικά θα συσσωρεύει πιστωτικές μονάδες με βάση τους βαθμούς του, τα σεμινάρια που μπορεί να παρακολουθεί, και διάφορα τέτοιου είδους κριτήρια. Κάτι τέτοιο εξαφανίζει οποιαδήποτε δυνατότητα είχαν μέχρι τώρα οι φοιτητές για συλλογικούς αγώνες, ακριβώς γιατί θα υπερισχύει ο ατομικός δρόμος και ο καθένας θα κοιτάζει τη διεύρυνση του φακέλου του.
5.     Κάρτα φοιτητή: Κάθε φοιτητής θα έχει μια κάρτα την οποία θα γεμίζει με μονάδες ώστε να πληρώνει για: Φαί, στέγη, μετακίνηση, πρόστιμα εάν κόβεται σε μαθήματα. Έτσι αν πεινάς πολύ μπορεί να μην έχεις κάπου να μείνεις, ή αν κοπείς σε ένα μάθημα δεν θα μπορείς να φας.
6.     Συγχωνεύσεις σχολών κ 2 κύκλοι σπουδών: Διάσπαση δηλαδή του ενιαίου πτυχίου σε πολλές εξειδικεύσεις εκ των οποίων μία κανείς θα μπορεί να επιλέξει και η οποία θα χαρακτηρίζει το είδος του πτυχίου του. Έτσι ακόμα πιο μειωμένη θα είναι η δυνατότητα διαπραγμάτευσης ενός ισχυρού πτυχίου στην αγορά εργασίας.

       Όλα αυτά σηματοδοτούν την ταφόπλακα του φοιτητικού κινήματος, την αναίρεση όλων των κεκτημένων αυτού ιστορικά. Έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αποφοίτων πλήρως πειθήνιων και ενταγμένων ιδεολογικά στα πρότυπα της άγριας εκμετάλλευσης, της πλήρους εξατομίκευσης, του βάρβαρου ανταγωνισμού, χαρακτηριστικά που οι πολιτική της Κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ θέλουν να κατισχύσουν πλήρως σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
        Θεωρούμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια για καμία συναίνεση με αυτήν την πολιτική και για καμία μετριοπαθή αντιμετώπισή της. Αντίθετα θεωρούμε πως οποιαδήποτε τέτοια κατεύθυνση μπαίνει από τις καθεστωτικές παρατάξεις, αλλά δυστυχώς και από δυνάμεις της Αριστεράς, συντάσσεται αυτήν τη στιγμή με την κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση πέρα από ένα κίνημα διαρκείας, πέρα από ένα σχεδιασμό που θα επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή αναταραχή στο ελληνικό Πανεπιστήμιο, που θα επιδιώκει άμεσες διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης των κινηματικών πρακτικών των φοιτητικών συλλόγων. Μόνο ένας σχεδιασμός πλήρους ρήξης με την Κυβέρνηση και οποιονδήποτε άλλον εκφραστή της ή συνένοχό της μέσα στο Πανεπιστήμιο, μπορεί να σώσει τους φοιτητές από αυτά τα νέα μέτρα.
       Δεν χωράνε ούτε καθυστερήσεις, ούτε δεύτερες σκέψεις σε αυτήν τη διαδικασία. Για εμάς δεν τίθεται ζήτημα. Ή τώρα ή ποτέ. 5ήμερες κυλιόμενες καταλήψεις, ενάντια στα νέα μέτρα της Διαμαντοπούλου, με στόχο την ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που θέλει να συμπληρώσει και να ολοκληρώσει το μνημόνιο. Καμία συμμετοχή στον στημένο διάλογο. Δεν θα μπούμε σε καμία διαδικασία διαπραγμάτευσης στο πόσα από τα κεκτημένα μας θα αναιρεθούν. Διαδηλώσεις μαζικές που θα στηρίζονται από τη νεολαία, που θα δώσουν το έναυσμα για ίστρο κινητοποιήσεων σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

       Ήρθε η ώρα να γίνουμε η πρώτη σπίθα μιας φωτιάς που θα κάψει τα νομοσχέδιά τους και τα μέτρα τους, που ρίχνουν το λαό στο βούρκο της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που θα κάνει στάχτες τις φαντασιώσεις τους για υποταγή του λαού και για απονέκρωση των συλλογικών αγώνων.

‘’Στο δρόμο που χάραξε ο Μάης-Ιούνης, ο Γενάρης-Μάρτης, ο Δεκέμβρης…

…συνεχίζουμε για να δημιουργήσουμε τους νικηφόρους αγώνες του σήμερα…’’

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ


           Μετά την κατάληψη εγκαταλελειμμένου χώρου μέσα στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών από την πολιτική συλλογικότητα Αντίλογος, προέκυψαν μια σειρά από αντιδράσεις από το καθηγητικό μπλοκ κυρίως, αλλά και από φοιτητικές παρατάξεις, για το κατά πόσο έχει κάποιος πολιτικός χώρος δικαίωμα να καταλαμβάνει χώρους και να τους κάνει στέκια του.
            Ενδεικτικό αυτών των αντιδράσεων ήταν αρχικά ένα χαφιέδικο ανυπόγραφο κείμενο που μόνο στόχο είχε το «δόσιμο» του Αντιλόγου και των φοιτητών που τον στηρίζουν στο καθηγητικό μπλοκ. Η κινητοποίηση του πρύτανη αλλά και ενός αντιδραστικού κομματιού του καθηγητικού μπλοκ στο να μας απειλήσει έξω από το στέκι μας. Η κινητοποίηση της πρυτανικής αρχής και της συνδιοίκησης στους Μηχανολόγους στο να βγουν μια σειρά από αποφάσεις (σύγκλητος, Δ.Σ. τμήματος ΜΗΧ/ΜΗΧ) που αποκαλούσαν την κίνηση αυτή ως κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, ως διάρρηξη γραφείου που νομιμοποιεί την κυβερνητική πολιτική και τη Διαμαντοπούλου στο να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους για το Πανεπιστήμιο και που ταυτόχρονα απειλούσε πως θα χρησιμοποιήσουν «κάθε νόμιμο μέσο» για να φύγουν οι καταληψίες από το συγκεκριμένο χώρο. Κάτι το οποίο υλοποιήθηκε με «διάρρηξη» του συγκεκριμένου χώρου και αλλαγή της πόρτας (από ξύλινη σε μασίφ σίδερο) και αλλαγή κλειδαριάς, χωρίς καν αυτό να γίνει ενώπιων του συλλόγου, αλλά μέσα στο πρώτο σαββατοκύριακο των εκλογών, χωρίς καν να έχει διεξαχθεί γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών, που θα συζητούσε και για τις καταλήψεις χώρων και για τα στέκια παρατάξεων, παρόλο που κάτι τέτοιο είχε ζητηθεί και από την ίδια την Πρυτανική αρχή.
Για εμάς η συγκεκριμένη κατάληψη δεν αποτελεί με κανένα τρόπο κατάλυση του Ακαδημαϊκού Ασύλου. Ζήτημα κατάλυσής του, τίθεται μόνο από τις κυβερνήσεις με τα νομοθετήματά τους, τίθεται μόνο από την εισβολή κρατικών (δυνάμεις καταστολής) ή παρακρατικών (φασιστικές ομάδες, ασφάλεια) μηχανισμών και όχι από την πολιτική και συνδικαλιστική λειτουργία αριστερών πολιτικών συλλογικοτήτων. Ούτως ή άλλως το ίδιο το άσυλο οφείλει την ύπαρξή του στον αγώνα των φοιτητών και των εργαζομένων για την κατάκτηση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και της ελεύθερης διεξαγωγής πολιτικών διαδικασιών και πρακτικών. Άρα τέτοιου είδους κινήσεις νομιμοποιούν στο έπακρο την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, καθιστούν την διεξαγωγή πολιτικής αναπόσπαστο κομμάτι των Πανεπιστημιακών χώρων και βάζουν κόκκινες γραμμές στις διαθέσεις για κατάλυση του Ασύλου όπως αυτή επιχειρείται (με φυσικό ή και με νομοθετικό τρόπο).
Οι καταλήψεις χώρων και γενικά η δημιουργία στεκιών των παρατάξεων, είναι πρακτικές που αντιπαρατίθενται στις κατευθύνσεις των Κυβερνήσεων, που κινούνται σε αντίρροπη κατεύθυνση από την επιδίωξη του Υπουργείου και του καθηγητικού μπλοκ για μετατροπή του Πανεπιστημίου σε έναν αποστειρωμένο «ναό της Γνώσης», όπου δεν θα χωράει καμιά συζήτηση για τα συλλογικά συμφέροντα των φοιτητών για την καθημερινότητά τους στις σχολές, για την εργασιακή τους προοπτική και την επαγγελματική τους κατοχύρωση μέσω του πτυχίου. Κινήσεις όπως και η κατάληψη του συγκεκριμένου χώρου στους Μηχανολόγους, νομιμοποιούν την ύπαρξη της πολιτικής, υλοποιούν τον πολιτικό χρωματισμό του πανεπιστημίου, νομιμοποιούν το μέσο που θα φέρει τους φοιτητές να μπορούν να διαπραγματευτούν συλλογικά ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς, δηλαδή την διεξαγωγή της πολιτικής, και άρα παίζουν πραγματικό ρόλο αναχώματος στα αντιλαϊκά μέτρα της Κυβέρνησης.
Αντίθετα η βίαιη καταστροφή ενός τέτοιου κατειλημμένου χώρου που έκλεινε 3 βδομάδες λειτουργίας, που δεν έγινε αντιπαραθετικά με κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς δεν χρησιμοποιούταν για 3 χρόνια, με την ταυτόχρονη καταστροφή του έντυπου υλικού που είχε μέσα, θεωρούμε ότι αυτή αποτελεί μια κίνηση κατάλυσης του Ασύλου, καθώς κινείται σε έναν άξονα παραδειγματικής τιμωρίας της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και νομιμοποιεί αντίστοιχες κρατικές παρεμβάσεις σε καταλήψεις τα προηγούμενα χρόνια αλλά και δείχνει το δρόμο σε όποιον επίδοξο συνεχιστή τους.
        
Φ.Σ. ΜΗΧ/ΜΗΧ