Το τελευταίο διάστημα είδαμε το φοιτητικό κίνημα να βγαίνει δυναμικά σε καταλήψεις διαρκείας και να διεκδικεί την ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έτσι όπως προωθούταν μέσω του Ν. Διαμαντοπούλου, αλλά και την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Η παράταξη της ΔΑΠ με πολύ αποφασιστικό τρόπο προσπάθησε να σαμποτάρει τις κινητοποιήσεις στηρίζοντας το ρεύμα της αντικατάληψης με κάθε τρόπο, αλλά και χρησιμοποιώντας τις απειλές των Πρυτανικών αρχών για χάσιμο εξαμήνου και εξεταστικής ώστε να ανοίξει τις σχολές και να επιτύχει να επιστρέψουν οι φοιτητές σε κατάσταση ομαλότητας, εγκαταλείποντας τον αγώνα τους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΔΑΠ στηρίζει με τόσο ξεδιάντροπο και θρασύδειλο τρόπο το Υπουργείο παιδείας και απ’ ότι φαίνεται δεν ήταν και η τελευταία. Βασικό αίτημά της πέρα από το άνοιγμα των σχολών σε όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, ήταν η ανασυγκρότηση του οργάνου της Ε.Φ.Ε.Ε. Η Ε.Φ.Ε.Ε. είναι ένα όργανο του φοιτητικού συνδικαλισμού που δε λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια (από το ’96) καθώς το φοιτητικό κίνημα εγγυήθηκε αλλά και εγγυάται έκτοτε πως δεν θα υφίσταται. Ο λόγος είναι ότι εδώ και χρόνια το φοιτητικό κίνημα έχει καταφέρει μέσα από τις δομές των Γενικών Συνελεύσεων αλλά και απογραφειοκρατικοποιώντας τα Δ.Σ. (δηλαδή κάνοντάς τα όργανα που μπορούν μόνο να προωθήσουν αποφάσεις του Συλλόγου και όχι να αποφασίσουν αντί αυτού ή ενάντια σε αυτόν), να νικήσει οποιαδήποτε επίθεση έχει δεχθεί από την Κυβέρνηση, και να υπερασπιστεί την καθημερινότητα, τα πτυχία και το εργασιακό μέλλον των φοιτητών. Απέναντι σε αυτόν τον αμεσοδημοκρατικό τρόπο που χρησιμοποιούν οι φοιτητές για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, η ΔΑΠ προτείνει να δημιουργηθεί ένα πιο «επίσημο» όργανο, στο οποίο θα συμμετέχουν 21 «εκλεγμένοι» από τις φοιτητικές εκλογές, με βάση τα ποσοστά της κάθε παράταξης Πανελλαδικά.
Εμείς όχι μόνο θεωρούμε ότι το φοιτητικό κίνημα δεν έχει ανάγκη από κανένα φοιτητοπατέρα να διαχειρίζεται το φοιτητικό κίνημα σε κεντρικό και «επίσημο» επίπεδο, αλλά πως κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει αντιπαραθετικά στις ίδιες τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Στο μόνο που θα χρησιμεύσει ένα τέτοιο όργανο, είναι να μπορεί η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ να διεξάγουν ανενόχλητοι το διάλογό τους με το Υπουργείο και την Κυβέρνηση, μέσα από ένα επίσημο όργανο των φοιτητών και να διαπραγματεύονται το πόσα λιγότερα θα χάσουμε από το μέλλον μας. Άλλωστε σε πολύ κρίσιμες στιγμές στο παρελθόν η Ε.Φ.Ε.Ε., έχει πάρει αποφάσεις που λειτουργούσαν τελείως κατασταλτικά για το φοιτητικό κίνημα και το άφηναν ξεκρέμαστο απέναντι στις δυνάμεις καταστολής και τον κρατικό μηχανισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ’79, όπου οι Φοιτητικοί Σύλλογοι έκαναν καταλήψεις ενάντια στο νόμο 815 (ο αντίστοιχος νόμος πλαίσιο) και η Ε.Φ.Ε.Ε. τις κατήγγειλε. Ακόμα, όταν στην τότε επέτειο του Πολυτεχνείου, οι σύλλογοι αμφισβήτησαν τις κόκκινες ζώνες της αστυνομίας και εισέβαλαν στην Αμερικανική Πρεσβεία, η Ε.Φ.Ε.Ε. είχε πάρει απόφαση να μην γίνει καν πορεία. Το ’95, ο πρόεδρος της Ε.Φ.Ε.Ε. (μέλος της ΠΑΣΠ) έδωσε άδεια να εισβάλει η αστυνομία μέσα στο άσυλο του Πολυτεχνείου. Ήταν και η τελευταία φορά που λειτούργησε το συγκεκριμένο όργανο.
Σήμερα η ΔΑΠ μετά από κάλεσμα της Διαμαντοπούλου να συζητήσει στο υπουργείο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος (τι ειρωνία!), στο οποίο και ανταποκρίθηκε, έρχεται με τραμπούκικο τρόπο να προωθήσει τη διαδικασία ανασυγκρότησης αυτού του οργάνου μέσα από τα Δ.Σ. Καταρχήν αυτή η διαδικασία είναι αντικαταστατική, αφού για να εκλεγούν σύνεδροι από τον κάθε σύλλογο πρέπει να έχει υπάρξει εκλογική διαδικασία για το συγκεκριμένο όργανο, κάτι που δεν έγινε στις φοιτητικές εκλογές, καθώς οι φοιτητές τυπικά ψηφίσανε για το ποιοι θα τους εκπροσωπήσουν στα Δ.Σ. και όχι στην Ε.Φ.Ε.Ε. Από την άλλη, μία τέτοια κίνηση είναι τελείως πραξικοπηματική, καθώς εξελίσσεται μέσα σε ένα Δ.Σ., χωρίς να έχει ανοιχτεί ή συζητηθεί ποτέ στις πλατειές μάζες των φοιτητών και στη Γενική μας Συνέλευση. Τέλος, το να θέλει η ΔΑΠ με κάθε τρόπο να ορίσει εκπροσώπους, ενώ έχει παρθεί ήδη απόφαση η όποια συζήτηση να διεξαχθεί μέσα στη Γενική Συνέλευση της Τρίτης 29-11, δείχνει την εμμονή της να παρακάμψει τους συλλόγους και να υλοποιήσει μια αντικαταστατική και τελείως απονομιμοποιημένη κίνηση μέσα από ένα παραγοντομάζεμα, καθορίζοντας εν αγνοία των φοιτητών τον τρόπο με τον οποίο θα διεκδικούν τα δικαιώματά τους από δω και στο εξής.
Απέναντι στις τραμπούκικες πιέσεις της ΔΑΠ, για να συγκροτήσει το όργανο αυτό, ώστε να μπορούν τα στελέχη της να κάνουν καριέρα στο φοιτητικό συνδικαλισμό και το βουλευτιλίκι, πατώντας στις πλάτες του συλλόγου και του φοιτητικού κινήματος, υλοποιώντας τις πιο βαθιές επιθυμίες της Διαμαντοπούλου και της Κυβέρνησης, εμείς θα διασφαλίσουμε πως καμία τέτοια συγκρότηση δεν θα υλοποιηθεί, αφού κινείται πέρα κι έξω από τις συνειδήσεις των φοιτητών, που αγωνίζονται με θυσίες, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και το Υπουργείο παιδείας.
