ΚΥΡΙΕ ΣΑΡΑΒΑΝΕ, Ο ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗ! ΔΙΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 3/5, ΣΤΙΣ 11h 59’23’’ Π.Μ.

        Στις 20/02/12 ανέβηκαν στην ιστοσελίδα του Προγραμματισμού οι εξής κανονισμοί για το εργαστήριο:

·    «ΟΙ 2 ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ:

1 ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

1 ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ

·    ΚΑΘΕ ΑΣΚΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.»

Στις 7 Μαρτίου 2012 ο Ανεξάρτητος Αριστερός Χώρος Μηχανολόγων μαζί με ανεξάρτητους φοιτητές διαμαρτυρήθηκαν την ώρα του εργαστηρίου για το στενό χρονικό περιθώριο παράδοσης της άσκησης. Επίσης η επίλυση αποριών δεν πραγματοποιούνταν την ώρα του εργαστηρίου πράγμα που έκανε την παρακολούθηση της θεωρίας υποχρεωτική. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται η εξής ανακοίνωση στην ιστοσελίδα:

«Επειδή αρκετοί φοιτητές δεν ήταν επαρκώς ενημερωμένοι για τον κανονισμό του εργαστηρίου, διευκρινίζεται ότι:

·   Από το εργαστήριο #3 και μετά, οι εργαστηριακές ασκήσεις θα γίνονται στο σπίτι με ημερομηνία παράδοσης 2 εβδομάδων»

Στο ειρωνικό σχολιάκι θα απαντήσουμε με μια παροιμία. –Τι κάνεις Γιάννη; -Κουκιά σπέρνω!

Στην συνέλευση του συλλόγου στις 08 Μαρτίου 2012, ο σύλλογος αποφάσισε να μεγαλώσει η διορία της άσκησης, ο όγκος και η δυσκολία να παραμείνουν σταθερά και όλες οι απαραίτητες υποδείξεις για την άσκηση να γίνονται την ώρα του εργαστηρίου. Η απάντηση σας κύριε Σαραβάνε ήταν η εξής:

·   Ο όγκος της άσκησης και η δυσκολία αυξήθηκαν ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ από το εργαστήριο #3 και μετά, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να καταφεύγουν για την επίλυση της άσκησης σε προγραμματιστές ή ακόμα και σε φροντιστήρια.

Ο κανονισμός του εργαστήριου έχει αλλάξει πάρα πολλές φορές από  την αρχή του εξαμήνου με αποτέλεσμα οι φοιτητές να μην προλαβαίνουν να παρακολουθήσουν τις αλλαγές. Όσες φορές και αν διαμαρτυρηθήκαμε για την δυσκολία των εργασιών και τις προϋποθέσεις για να μπορέσει κανείς τελικά να περάσει το εργαστήριο, η δυσκολία και οι προϋποθέσεις κατέληγαν να αυξάνονται. Κάποιος καχύποπτος θα πίστευε ότι το κάνετε για να εκδικηθείτε για το ότι κάποιος τόλμησε να σας αμφισβητήσει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

1.  Να γίνει αλλαγή των εργασιών #3 έως #6, με ευκολότερες και με μικρότερο όγκο στα πρότυπα των πρώτων 2 ασκήσεων με διορία παράδοσης μέχρι το τέλος του εξαμήνου.

2. Όσοι έχουν παραδώσει ή θέλουν να παραδώσουν τις ασκήσεις χωρίς την προηγούμενη αλλαγή να έχουν διορία παράδοσης μέχρι το τέλος του εξαμήνου (προφανώς χωρίς να ακολουθούν και την προηγούμενη αλλαγή).

3. Οι εργασίες που θα αποστέλλονται να έχουν ελάχιστο βαθμό βαθμολόγησης το 5 και από την βαθμολογία 5 και πάνω να αξιολογείται η ποιότητα της άσκησης. (Σωστός τρόπος επίλυσης, συνεργασία κτλ.)

4. Να αλλάξει η ποσόστωση του εργαστηρίου από 60% τελική εξέταση, 40% εργαστήριο σε 80% και 20% αντίστοιχα, όπως ήταν μέχρι πέρσι.

Όλοι σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του Σαραβάνου τη Πέμπτη 3/5, στις 12:00.

Πρωτομαγιά: Απεργία ή Χιπισμός;

Την πρώτη Μαίου του 1886 δεκάδες εργάτες που διαδήλωναν στο Σικάγο με αίτημά τους το 8ωρο, δολοφονούνται από το Αμερικανικό κράτος. Οι διαρκείς απεργίες εκείνης της περιόδου και οι αιματηρές θυσίες των αγωνιστών βρίσκουν την ανταπόκρισή τους στην καθιέρωση του 8ώρου.

Είναι μια περίοδος που το Καπιταλιστικό σύστημα μόλις κάποιες δεκαετίες έχει καταφέρει να στηθεί στα πόδια του, παρόλα αυτά οι υποσχέσεις της Γαλλικής επανάστασης (1789), για ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, έχουν ήδη αντικατασταθεί από την βάναυση εκμετάλλευση, την αποικιοκρατία και την εξαθλίωση των εργαζομένων.

Σήμερα οι ίδιες αξίες, της ισότητας, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης, χρησιμοποιούνται από τους Κυβερνώντες, για να καλύψουν τη βρωμιά της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από τη μεγάλη ιδιοκτησία και την τρανταχτή ανισότητα, την βία και τον εξαναγκασμό της καταστολής και της αυταρχικότητας απέναντι στην ελευθερία πολιτικής έκφρασης και ριζοσπαστικής πρακτικής, για να προωθήσουν τη δυσωδία του ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους, απέναντι στη δυνατότητά τους να παλέψουν όλοι μαζί συναδελφικά και συλλογικά για ένα καλύτερο αύριο.

Αν κάποιος γυρνούσε πίσω στο 1850 και  έλεγε σε έναν εργοδότη ότι η εργασία του εργάτη θα είναι χρονικά οριοθετημένη και όχι από ανατολή σε δύση ή  του έλεγε ότι κάποιος εργαζόμενος θα μπορούσε να απολαμβάνει ένα εισόδημα(σύνταξη) στα τελευταία χρόνια της ζωής του χωρίς να εργάζεται ,επειδή είχε εργαστεί πριν , τότε ο εργοδότης θα ζητούσε να κλειστεί στο τρελάδικο για αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει.

Και σήμερα αυτό που επιχειρούνε, είναι να ξεπεραστεί η κρίση με τέτοιο τρόπο ώστε και πάλι όποιος μιλάει για οκτάωρο ή για συντάξεις να θεωρείται τρελός. Μάλιστα ημερομηνίες που θυμίζουνε πόσο αυτονόητο είναι να αγωνίζεσαι για μια αξιοπρεπή ζωή, επιχειρούνε να ξεχαστούν. Τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη τους για εκδίκηση σε τέτοια μεγαλειώδη κεκτημένα όπως αυτά της πρωτομαγιάς, που η ημερομηνία, έχει σχεδόν καθολικά ταυτιστεί σήμερα με την ημέρα των λουλουδιών, της άνοιξης και της ανεμελιάς. Τη φύση, που ο ίδιος ο καπιταλισμός στέρησε από τον άνθρωπο στριμόχνωντάς τον στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες και τα εργοστάσια, τη χρησιμοποιεί για να εξαφανίσει έναν μεγαλειώδη αγώνα από τη συλλογική μνήμη. Τον ελεύθερο χρόνο και την ανεμελιά, που ο ίδιος ο καπιταλισμός στέρησε από τον άνθρωπο, με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας και την βάναυση εκμετάλλευση ακόμα και της τελευταίας σταγόνας ζωτικής ενέργειας του ανθρώπου, τη χρησιμοποιεί για να μετατρέψει μια ημερομηνία, από μεγαλειώδη απεργία που διεκδικούσε ακριβώς αυτόν τον ελεύθερο χρόνο (πέρα των άλλων), σε αργία.

Με επίγνωση ότι δεν είμαστε χίπιδες, και πως δεν βρισκόμαστε σε μια νιρβάνα που αποτελεί ψευδαίσθηση για την σκοτείνια της πραγματικής κατάστασης που βιώνουμε ως νέοι και ως αυριανοί εργαζόμενοι, την Τρίτη 1^η Μαίου, δεν θα πάμε ο καθένας μόνος του προς την αναζήτηση της χαμένης του παιδικότητας, στα λιβάδια, αλλά θα πάμε συλλογικά στην απεργία, προς την αναζήτηση ενός άλλου μέλλοντος, αυτό της αξιοπρεπής εργασίας και της ανατροπής αυτών που τόσο επίμονα προσπαθούν να μας τη στερήσουν, για δικό τους κέρδος.

Όλοι στην απεργία της Πρωτομαγιάς, την Τρίτη 1^η Μαίου το πρωί.

Η πορεία θα ξεκινήσει από το παράρτημα και θα συμπορευτεί με τα πρωτοβάθμια σωματεία του εργατικού κέντρου.

Προγραμματιστής ή Μηχανολόγος??

Πριν από τρία χρόνια υπήρχε στη σχολή μας ,στο μάθημα του προγραμματισμού ένας καθηγητής ο οποίος έκανε δύσκολη την καθημερινότητα των φοιτητών αυξάνοντας τον όγκο και τη δυσκολία των εργασιών στο εργαστήριό του μειώνοντας  παράλληλα το χρόνο παράδοσής τους. Αυτό το γεγονός προκάλεσε τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των φοιτητών οι οποίοι μέσα από μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας κατάφεραν να τον διώξουν από το μάθημα αυτό διεκδικώντας ένα πιο εύκολο εργαστήριο.

 Πάνω κάτω το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που στη θέση του Ζώη κάθεται ο Σαραβάνος. Στα 2 πρώτα εργαστήρια ο υπεύθυνος καθηγητής έβαζε τους φοιτητές να παραδίδουν την εργασία μέσα σε μία ώρα και όσοι δεν προλαβαίνανε (είτε γιατί δεν παρακολούθησαν τη ΜΗ υποχρεωτική διάλεξη είτε γιατί δεν πρόλαβαν να διαβάσουν το υλικό της διάλεξης) ακόμη όσοι λείπανε από το εργαστήριο παίρνανε μηδέν. Το γεγονός αυτό παράλληλα με την έλλειψη βοήθειας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και την πίεση από το χρόνο που όλο και λιγόστευε ανάγκασε κάποιους φοιτητές να διαμαρτυρηθούν με αίτημα τη διεύρυνση του χρόνου παράδοσης των εργασιών, πράγμα το οποίο αποτυπώθηκε και σε απόφαση του συλλόγου μας. Αντί όμως να ακολουθηθεί η απόφαση του συλλόγου μεγάλωσε τη διορία ( μέχρι τη λήξη του εξαμήνου) και αυξήθηκε  ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ο όγκος και η δυσκολία της εργασίας, αναγκάζοντας κάποιους φοιτητές να αναζητήσουν βοήθεια σε εξειδικευμένους προγραμματιστές!

Ο σύλλογος είχε πάντα ξεκάθαρη θέση σε αυτά τα ζητήματα. Απαιτήσαμε ανθρώπινους ρυθμούς διεξαγωγής του εργαστηρίου αντιτιθέμενοι στην προσπάθεια εντατικοποίησης και πειθάρχησης των σπουδών μας που έχει ως στόχο την δημιουργία γραμμής παραγωγής ρομπότ που θα βγαίνουν από τη σχολή των μηχανολόγων. Ας μην ξεχνιόμαστε, είμαστε οι αυριανοί εργαζόμενοι που θα κληθούμε να ανταπεξέλθουμε στα πλήρως ελαστικά ωράρια, όπου η καθυστέρηση στην παράδοση ή  η απουσία θα σημαίνει περικοπή μισθού και το μηδέν της εργασίας θα σημαίνει απόλυση.

Γιατί όμως ο καθηγητής απάντησε στην συλλογική αυτή διεκδίκηση των φοιτητών με τα παραπάνω «δρακόντεια μέτρα»? Καταρχήν γιατί είναι η αυθεντία  του εργαστηριού και κανείς δεν μπορεί να του λέει τι να κάνει. Κατά δεύτερον γιατί δεν ανέχεται καμιά συλλογική διεκδίκηση από μέρους των διοικούμενων δηλαδή των φοιτητών  οι οποίοι μάλλον θα έπρεπε να μην είχαν μιλήσει ποτέ! Οδηγώντας τους στον ατομικό δρόμο προωθώντας τα ανταποδοτικά κριτηρια (οσο περισσότερος  χρόνος σου δίνεται πρέπει αναλογικά να παραδίδεις μεγαλύτερη και δυσκολότερη εργασία ).

Πιστεύουμε ότι ο συλλογικός δρόμος είναι και ο μόνος δρόμος για να πετυχαίνουμε τα αυτονόητα όσο και αν αυτός προσκρούει στον καθηγητικό ρεβανσισμό, στην εντατικοποίηση  την πειθάρχηση και την καθηγητική αυθαιρεσία. Μένει λοιπόν να υλοποιήσουμε την απόφαση του συλλόγου.

Αυτό που γίνεται στο εργαστήριο δεν θα μείνει αναπάντητο. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να παίζει με τους φοιτητές θα μας βρει μπροστά του.     ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ

                          ΑΝεξάρτητος Αριστερός ΧΩρος ΜηχΑνολόγων

Εξεταστική Ιουνίου. Όταν μας αρνούνται τα αυτονόητα…

Ο νέος υπουργός παιδείας Μπαμπινιώτης, επέλεξε να «συστηθεί» στο φοιτητικό κίνημα με πολύ «ωραίο» και σαφή τρόπο. Το πρώτο πράγμα που έκανε, πέρα από τις διάφορες δηλώσεις για τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ήταν να στείλει εγκύκλιο στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα που προτάσσει το εξής: Την ακύρωση των επί πτυχίω εξεταστικών που δόθηκαν από την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου το Σεπτέμβρη και μετά, όπως επίσης και όλων των άλλων εξεταστικών που αναπλήρωσαν αυτή του Σεπτέμβρη και την ακύρωση οποιασδήποτε επί πτυχίω εξεταστικής από εδώ και στο εξής.

Δεν τους έφτανε που ψήφισαν ένα νόμο που μειώνει και οριοθετεί το χρόνο σπουδών, που βάζει επιπλέον προϋποθέσεις οικονομικές, «εκπαιδευτικές», ακόμα και προϋποθέσεις πολιτικών πεποιθήσεων και «ακαδημαϊκού ήθους», για να μπορέσει κανείς να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε αυτό το χρονικό διάστημα, αλλά θέλουν κιόλας να μας αφαιρέσουν οποιαδήποτε διευκόλυνση όταν χρωστάμε μαθήματα μετά τα πέντε χρόνια. Ταυτόχρονα και σε συνέπεια με τη στάση τους το Φλεβάρη, προσπαθούν να χάσουμε τελείως την επαναληπτική εξεταστική, που δεν διεξήχθη το Σεπτέμβρη λόγω καταλήψεων. Είναι απίστευτο το πώς μόνο και μόνο για να πάρουν εκδίκηση για το ότι οι φοιτητές αντέδρασαν στο νόμο έκτρωμα που ψήφισαν στη Βουλή Αυγουστιάτικα, δεν μπορούν να χωρέσουν 3 βδομάδες εξεταστικής μέσα σε μια ολόκληρη ακαδημαϊκή χρονιά.

Ενδιαφέρον έχει πέρα από τη στάση του Υπουργείου να δούμε και τη στάση κάποιων αγαπημένων μας καθηγητών. Ο χοντροπρύτανης με θάρρος λέοντα, και με τεράστια ρίσκα για την εκπαιδευτική αλλά και την πολιτική του καριέρα, μπήκε πραγματικά στο μάτι του Υπουργού, στέλνοντάς του μέιλ (ή γράμμα με περιστέρι, δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα), που του εξηγεί ότι θα τον διευκόλυνε καλύτερα τον Υπουργό να εφαρμόσει τις διαγραφές φοιτητών που υπαγορεύονται από το νόμο στα ν+2 χρόνια, αν άφηνε τους φοιτητές τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει να εφαρμόζεται ο νόμος (δλδ μέχρι να γίνουν οι πρώτες διαγραφές), να δίνουν επί πτυχίω εξεταστική. Στις διώξεις που θα ακολουθήσουν στον Πρύτανη από το Υπουργείο μετά την προσπάθειά του να διευκολύνει την εφαρμογή του νόμου στο Πανεπιστήμιο πρέπει όλοι να είμαστε πλάι του.

Στο τμήμα μας, η έτερη επαναστατική μορφή του Πανεπιστημίου, ο Παντελάκης, που έχει με σθένος αντιπαλέψει την εφαρμογή αυτού του νόμου εκτρώματος, αλλά δεν έχει καταφέρει να αποτρέψει να συμμετέχουν καθηγητές του τμήματος υποψήφιοι στα συμβούλια διοίκησης, θα επιχειρήσει να αναιρέσει όπως φαίνεται την τελευταία απόφαση του τμήματος που ήταν να αναπληρωθεί η εξεταστική και τον Ιούνη. Η άποψή του είναι πως πρέπει να περιμένουμε τι θα πει η σύγκλητος και να εφαρμόσουμε αυτό που θα βγάλει ως απόφαση. Καταλαβαίνουμε πως κατά βάθος είναι τίμιος και τον έχουν φάει τα κυκλώματα, οπότε θα τον αντιμετωπίσουμε με πολύ αγάπη και συμπόνια για αυτήν του την άποψη.

Οι φοιτητικοί Σύλλογοι μπλόκαραν τη διεξαγωγή των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης και ο νόμος Διαμαντοπούλου παραμένει από την ψήφισή του τον Αύγουστο, ακόμη, ανεφάρμοστος. Η ποινικοποίηση των αγώνων με χάσιμο εξεταστικών περιόδων, και η επιβολή όλο και περισσότερων προϋποθέσεων στους φοιτητές για να τελειώσουν τη σχολή τους με την ταυτόχρονη κατάργηση διευκολύνσεων, όπως η επί πτυχίω εξεταστική, κινούνται τελείως στο κλίμα και τις κατευθύνσεις του νέου νόμου και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Με τέτοιους εκβιαστικούς τρόπους επιχειρούν από τη μία να πειθαρχήσουν τη νεολαία και από την άλλη να την κάνουν να τρέχει ισόβιο κατοστάρι, επιβάλλοντάς της να συνηθίζει σε ρυθμούς που σήμερα διαμορφώνονται στην εργασιακή πραγματικότητα μέσω του μνημονίου και του ΔΝΤ.

Η απάντηση στην πειθάρχησή μας είναι η απειθαρχία και με αυτήν συλλογικά μπορούμε να διεκδικήσουμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Απειθαρχία στις προσταγές και τα διατάγματα του Υπουργείου, συλλογική διεκδίκηση των εξεταστικών μας στα τμήματα και στη σύγκλητο, χωρίς εκπροσώπους και διαμεσολαβητές. Μόνο έτσι μπορούμε να κατακτήσουμε τις εξεταστικές που δικαιωματικά μας ανήκουν...