Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Πρωτομαγιά: Απεργία ή Χιπισμός;


Την πρώτη Μαίου του 1886 δεκάδες εργάτες που διαδήλωναν στο Σικάγο με αίτημά τους το 8ωρο, δολοφονούνται από το Αμερικανικό κράτος. Οι διαρκείς απεργίες εκείνης της περιόδου και οι αιματηρές θυσίες των αγωνιστών βρίσκουν την ανταπόκρισή τους στην καθιέρωση του 8ώρου.
Είναι μια περίοδος που το Καπιταλιστικό σύστημα μόλις κάποιες δεκαετίες έχει καταφέρει να στηθεί στα πόδια του, παρόλα αυτά οι υποσχέσεις της Γαλλικής επανάστασης (1789), για ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, έχουν ήδη αντικατασταθεί από την βάναυση εκμετάλλευση, την αποικιοκρατία και την εξαθλίωση των εργαζομένων.
Σήμερα οι ίδιες αξίες, της ισότητας, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης, χρησιμοποιούνται από τους Κυβερνώντες, για να καλύψουν τη βρωμιά της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από τη μεγάλη ιδιοκτησία και την τρανταχτή ανισότητα, την βία και τον εξαναγκασμό της καταστολής και της αυταρχικότητας απέναντι στην ελευθερία πολιτικής έκφρασης και ριζοσπαστικής πρακτικής, για να προωθήσουν τη δυσωδία του ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους, απέναντι στη δυνατότητά τους να παλέψουν όλοι μαζί συναδελφικά και συλλογικά για ένα καλύτερο αύριο.
Αν κάποιος γυρνούσε πίσω στο 1850 και  έλεγε σε έναν εργοδότη ότι η εργασία του εργάτη θα είναι χρονικά οριοθετημένη και όχι από ανατολή σε δύση ή  του έλεγε ότι κάποιος εργαζόμενος θα μπορούσε να απολαμβάνει ένα εισόδημα(σύνταξη) στα τελευταία χρόνια της ζωής του χωρίς να εργάζεται ,επειδή είχε εργαστεί πριν , τότε ο εργοδότης θα ζητούσε να κλειστεί στο τρελάδικο για αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει.
Και σήμερα αυτό που επιχειρούνε, είναι να ξεπεραστεί η κρίση με τέτοιο τρόπο ώστε και πάλι όποιος μιλάει για οκτάωρο ή για συντάξεις να θεωρείται τρελός. Μάλιστα ημερομηνίες που θυμίζουνε πόσο αυτονόητο είναι να αγωνίζεσαι για μια αξιοπρεπή ζωή, επιχειρούνε να ξεχαστούν. Τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη τους για εκδίκηση σε τέτοια μεγαλειώδη κεκτημένα όπως αυτά της πρωτομαγιάς, που η ημερομηνία, έχει σχεδόν καθολικά ταυτιστεί σήμερα με την ημέρα των λουλουδιών, της άνοιξης και της ανεμελιάς. Τη φύση, που ο ίδιος ο καπιταλισμός στέρησε από τον άνθρωπο στριμόχνωντάς τον στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες και τα εργοστάσια, τη χρησιμοποιεί για να εξαφανίσει έναν μεγαλειώδη αγώνα από τη συλλογική μνήμη. Τον ελεύθερο χρόνο και την ανεμελιά, που ο ίδιος ο καπιταλισμός στέρησε από τον άνθρωπο, με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας και την βάναυση εκμετάλλευση ακόμα και της τελευταίας σταγόνας ζωτικής ενέργειας του ανθρώπου, τη χρησιμοποιεί για να μετατρέψει μια ημερομηνία, από μεγαλειώδη απεργία που διεκδικούσε ακριβώς αυτόν τον ελεύθερο χρόνο (πέρα των άλλων), σε αργία.
Με επίγνωση ότι δεν είμαστε χίπιδες, και πως δεν βρισκόμαστε σε μια νιρβάνα που αποτελεί ψευδαίσθηση για την σκοτείνια της πραγματικής κατάστασης που βιώνουμε ως νέοι και ως αυριανοί εργαζόμενοι, την Τρίτη 1η Μαίου, δεν θα πάμε ο καθένας μόνος του προς την αναζήτηση της χαμένης του παιδικότητας, στα λιβάδια, αλλά θα πάμε συλλογικά στην απεργία, προς την αναζήτηση ενός άλλου μέλλοντος, αυτό της αξιοπρεπής εργασίας και της ανατροπής αυτών που τόσο επίμονα προσπαθούν να μας τη στερήσουν, για δικό τους κέρδος.

Όλοι στην απεργία της Πρωτομαγιάς, την Τρίτη 1η Μαίου το πρωί.
Η πορεία θα ξεκινήσει από το παράρτημα και θα συμπορευτεί με τα πρωτοβάθμια σωματεία του εργατικού κέντρου.