Όλοι στην παράσταση διαμαρτυρίας στη σύγκλητο (κτίριο πρυτανείας), την Πέμπτη 31/5, στις 9:00, για να διασφαλίσουμε ότι θα δοθούν:

• Η επί πτυχίω εξεταστική
• Η εξεταστική του Σεπτέμβρη

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ!

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 2012 ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΥΣ

                                          ΨΗΦΟΙ                                 ΠΟΣΟΣΤΟ

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ                            111                                     28,17%

ΔΑΠ                                       103                                     26,14%

ΠΚΣ                                        62                                      15,17%

ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ.                          49                                      12,43%

ΠΑΣΠ                                     36                                       9,13%

ΑΡΕΝ                                     29                                       7,36%

ΛΕΥΚΑ - ΑΚΥΡΑ                      32                                       

ΣΥΝΟΛΟ                              422                                       100%

 Τα φετινά αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών στη σχολή μας έχουν σίγουρα θετικό πρόσημο. Οι συνολικές ψήφοι προς την Αριστερά (ΑΝΑΧΩΜΑ, ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, ΑΡΕΝ, ΠΚΣ) είναι πολύ περισσότερες από της δεξιάς (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ευτυχώς φέτος χωρίς ΑΚΜΗ). Προφανώς θετικό είναι το ότι πρώτη στη σχολή είναι μία Αριστερή δύναμη και το ότι όλες οι Αριστερές παρατάξεις λιγότερο ή περισσότερο ανέβηκαν σε απόλυτο αριθμό ψήφων αλλά και σε ποσοστό.

Το εκλογικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται κυρίως από τη μεγάλη πτώση της ΠΑΣΠ, κάτι που οφείλεται προφανώς στο τεράστιο πολιτικό κόστος που παίρνει το ΠΑΣΟΚ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και το οποίο επηρεάζει όλες του τις εκφάνσεις, όσο κι αν προσπαθούσε να μας πείσει για την ανεξαρτησία της η ΠΑΣΠ εδώ και δεκαετίες. Πέρα από το θετικό γεγονός ότι πέφτει με τέτοιο γδούπο, είναι πραγματικά ιδιαίτερα ικανοποιητικό για όλους τους συναδέλφους που είχαν βαρεθεί να ακούνε σε κάθε συνέλευση για την ανεξαρτησία της ΠΑΣΠ από το ΠΑΣΟΚ, το ότι καταγράφει με αποκαλυπτικό τρόπο, ιστορικό χαμηλό στη σχολή, ταυτόχρονα με το ιστορικό χαμηλό του ΠΑΣΟΚ στις Βουλευτικές Εκλογές.

Από την άλλη, είναι επίσης εμφανής η πόλωση, κατ’ αντιστοιχία των Βουλευτικών εκλογών, στη μεγαλύτερη Αριστερή δύναμη και στη μεγαλύτερη δεξιά δύναμη. Και ο Αντίλογος και η ΔΑΠ ανεβαίνουν πολύ. Εδώ θέλουμε να σημειώσουμε το εξής. Όσο κι αν μας χαροποιεί το γεγονός ότι μια Αριστερή δύναμη καταφέρνει να πάρει τη σχολή από τον καθεστωτικό μηχανισμό της ΔΑΠ, διακρίνουμε κάποιες προβληματικές. Το να μετατοπίζονται μαζικά φοιτητές από την ΠΑΣΠ προς μια Αριστερή παράταξη, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Δεν θεωρούμε όμως ότι σε αυτή τη μεταβολή κυριάρχησαν χαρακτηριστικά αριστερής μετατόπισης. Όλη η εκλογική διαδικασία για τον Αντίλογο κινήθηκε γύρω από ένα και μόνο ερώτημα. Το αν θα πάρει τη σχολή η δεξιά ή η Αριστερά. Πραγματικά όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών, όπου όμως τίθεται ως ζήτημα το ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα, άλλο τόσο κενό γράμμα είναι το να στηρίζεται μια Αριστερά μόνο και μόνο για να μη βγει πρώτη η δεξιά σε μια σχολή. Κι αυτό γιατί αυτή η Αριστερά καταντάει να κινητοποιεί τον κόσμο της στη βάση των δημοκρατικών του αντανακλαστικών και μόνο και άρα χωλαίνει σε συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, που χρειαζόμαστε να υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Όχι μόνο την ημέρα των εκλογών.

Εμείς θέλουμε πρώτη μια Αριστερά που θα μπορεί με δυναμικό τρόπο να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φοιτητών. Θέλουμε πρώτη μια Αριστερά που θα μπορεί να κινείται συλλογικά και να επιχειρεί να εμπλέκει όλο το σύλλογο των φοιτητών σε μια τέτοια διαδικασία και όχι μόνο τους ικανούς συνδικαλιστές. Θέλουμε πρώτη μια Αριστερά που θα μπορεί να έρχεται σε αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς, κρατικούς και μη, που θέλουν να υλοποιήσουν τις Κυβερνητικές προσταγές στο Πανεπιστήμιο και στην εργασία. Για εμάς αυτά είναι ζητήματα απαράβατα, πολιτικής κατεύθυνσης αλλά και φυσιογνωμίας. Θεωρούμε ότι ο κόσμος που μας στήριξε, μας στήριξε με αυτά τα κριτήρια. Θεωρούμε ότι από όλες τις παρατάξεις είχαμε την πιο μεγάλη πραγματική άνοδο, άνοδο που φέτος μας χάρισε ο κόσμος της σχολής και ήδη προσπαθούμε να τη γυρίσουμε πολλαπλάσια πίσω στο σύλλογο με απτά αποτελέσματα για την καθημερινότητά μας ως φοιτητές, αλλά και την εργασιακή μας προοπτική.

Ευχαριστούμε όλους όσους μας στήριξαν!
Συνεχίζουμε στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα!

Για τις φοιτητικές εκλογές…

Οι φοιτητικές εκλογές δεν έχουν καμία σχέση με τις βουλευτικές. Ή καλύτερα, η μόνη σχέση που έχουν είναι ότι ψηφίζεις σε παραβάν, και ότι υπάρχουν ψηφοδέλτια. Κατά τα άλλα, οι φοιτητικές εκλογές δεν είναι εκλογές που ορίζουν ποιος θα κυβερνήσει τη σχολή ή το πανεπιστήμιο ή κάτι τέτοιο. Είναι εκλογές που αποτυπώνουν τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης μέσα σε ένα σύλλογο φοιτητών και σε όλο το φοιτητικό σώμα. Οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα όργανά τους δεν φτιάχτηκαν από το κράτος, αλλά από τους φοιτητές, και άρα δεν υπάρχουν για να εκλέγουν αντιπροσώπους στο Δ.Σ. του συλλόγου ή στο τμήμα, αλλά για να μπορούν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των φοιτητών.

Έτσι λοιπόν οι παρατάξεις με τον έναν οι με τον άλλο τρόπο προσπαθούν να εκφράσουν τους φοιτητές. Έχουμε όμως για πολλούς από αυτούς αρκετά ράμματα για την γούνα τους:

●              Η μπλε πουλάδα, η ΔΑΠ: Η ΔΑΠ όλη την προηγούμενη χρονιά ήταν άφαντη, ακόμα και από τις συνελεύσεις του συλλόγου, κάτι το οποίο όμως δεν μας είναι πρωτότυπο. Η ΔΑΠ είναι ο κύριος εκφραστής της αποπολιτικοποίησης και του ατομικού δρόμου μέσα στην σχολή. Προσπαθεί κάθε χρόνο να βγει πρώτη στις φοιτητικές εκλογές μέσα από τα παρτάκια και τα κεράσματα, μέσα από τις σημειώσεις που δίνει στους «δικούς της». Στην συνέχεια ένα στέλεχος της ΔΑΠ μπορεί να έχει ακόμα καλύτερη κομματική καριέρα, να πάει μέσω της ΟΝΝΕΔ για την Νέα Δημοκρατία και το όνειρο του βουλευτή ίσως να γίνει και κάποια στιγμή πραγματικότητα. Ακόμα η ΔΑΠ είναι αυτή που τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια προσπαθεί να βάλει εμπόδια στην ανάπτυξη των φοιτητικών κινημάτων, που διεκδικούν με μαζικό και ριζοσπαστικό τρόπο την υπεράσπιση των φοιτητών και των μελλοντικών εργαζομένων. Επίσης είναι ο καλύτερος πυλώνας για τις εκάστοτε κυβερνήσεις εντός των φοιτητικών συλλόγων, έτσι ώστε να περνάνε οι διάφοροι νόμοι που καταστρέφουν την καθημερινότητα των φοιτητών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που οι ΔΑΠιτες μαζί με μπράβους έδειραν τους φοιτητές που προσπάθησαν να μπλοκάρουν την εφαρμογή των συμβουλίων  διοίκησης και τα συμβούλια προφανώς συγκροτήθηκαν.

●              Η ΠΑΣΠ ;;;;: Η ΠΑΣΠ τον τελευταίο καιρό είναι ανύπαρκτη και στην σχολή μας αλλά και σε ολόκληρο το πανεπιστήμιο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως γιατί το ΠΑΣΟΚ πήρε μόλις 13% και πήρε η μπάλα και την ΠΑΣΠ; Μήπως τελικά η ΠΑΣΠ δεν είναι ανεξάρτητη από το ΠΑΣΟΚ και πήρε την κατιούσα όπως και ο πολιτικός της φορέας; Νομίζουμε ότι οποιαδήποτε άλλη κριτική περιττεύει.

●              Πανσπουδαστική, ΜΑΣ, ΚΝΕ: Η ΚΝΕ αν και αριστερή παράταξη ( ή κομμουνιστική όπως λένε οι ίδιοι) δεν προσπαθεί και δεν έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό τίποτα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των φοιτητών σε επίπεδο σχολής. Αντίθετα μεταθέτει τα ερωτήματα εκτός της καθημερινότητάς μας, στην ενδυνάμωση του ΚΚΕ, στην λαϊκή εξουσία/ λαϊκή οικονομία και αναλώνεται σε μία διαμαρτυρία και γκρίνια σε σχέση με τα ζητήματα που προκύπτουν. Εμείς αντίθετα από αυτό πιστεύουμε ότι μόνο με την συλλογική πολιτική πρακτική για τα ζητήματα που μας απασχολούν και ενάντια σε αυτούς που μας πλήττουν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά μας.

●              Αριστερή Ενότητα: Όπως το λέει και το όνομά της βασικό μέλημα της Αριστερής Ενότητας είναι η επίκληση στην ενότητα της Αριστεράς. Εξαρχής πιστεύουμε ότι η πολυδιάσπαση της αριστεράς είναι κάτι το ιδιαίτερα αρνητικό και θα πρέπει οι αριστερές δυνάμεις να επιδιώκουν διαδικασίες σύγκλησης. Όμως τάσεις ενότητας στην αριστερά συμβαίνουν όταν μπορούμε να βγαίνουν κινητοποιήσεις νικηφόρες που να αποδεικνύουν ότι μπορούν τα αιτήματά μας να κερδίζουν στην πράξη, να επιβεβαιώνεται ή να απορρίπτετε η μία ή η άλλη αντίληψη. Όταν όμως όλα αυτά μένουν στα λόγια και η Αριστερή Ενότητα δεν έχει ποτέ προσπαθήσει να υπερασπιστεί ως πρωτοπορία τα συμφέροντα των φοιτητών, είτε στο κίνημα είτε με μαζικές παραστάσεις στην σχολή, όλα τα παραπάνω πέφτουν στο κενό.   

●              Αντίλογος: Αν και είναι η πιο κοντινή στην αντίληψή μας δύναμη εντός του συλλόγου, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε κάποια ζητήματα διαφωνίας. Πρώτον ο Αντίλογος λειτουργεί περισσότερο με όρους εκπροσώπησης και ανάθεσης των φοιτητών, παρά προσπαθεί να εμπλέξει μαζικά τους φοιτητές στις διαδικασίες διεκδίκησης των συμφερόντων τους (όπως στην  Γ.Σ. τμήματος για την εξεταστική και στην μαζική παράσταση για τον προγραμματισμό που ήρθε δια αντιπροσωπίας.).  Δεύτερον οι φοιτητικές εκλογές δείχνουν μία προσπάθεια που έχουν κάνει οι δυνάμεις εντός του συλλόγου όλη την χρονιά και δεν είναι μία μάχη όπως στις βουλευτικές (ακόμα και αν συμφωνείς περισσότερο με κάποιον άλλο ψήφισε Αντίλογο για να μην πάρει τον σύλλογο η κακιά δεξιά). Ακόμα και αν ανάγεται σε αυτό το ερώτημα όμως, τότε ας μας πει ο Αντίλογος γιατί δεν δέχτηκε να κάνουμε ενιαίο εκλογικό κατέβασμα όπως του είχαμε προτείνει, που τότε θα βγαίναμε σίγουρα πρώτοι στην σχολή;

Εμείς ως ΑΝ.Α.ΧΩ.ΜΑ πιστεύουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές δεν υπάρχουν ούτε για να γίνει κάποιος πρόεδρος της σχολής με το να βγει πρώτος στις εκλογές, ούτε για να βάλει κάποιος το όνομά του στο ΔΣ (έτσι και αλλιώς είμαστε και οι μόνοι που δεν υπογράφουμε ως άτομα, αλλά με το όνομα του σχήματος). Αντίθετα πιστεύουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές πρέπει και μπορούν να ενισχύσουν τις δυνάμεις που προσπαθούν να υπερασπιστούν στην πράξη τα συμφέροντα των φοιτητών, έτσι ώστε να έχουν την δύναμη και την νομιμοποίηση να κάνουν ακόμα περισσότερα (όπως κάναμε με την διπλή εξεταστική του Φλεβάρη και με το μάθημα του προγραμματισμού.), και να αποδυναμώσουν αυτούς που με το να προωθούν τον ατομικό δρόμο, να τα βρίσκουν με τους μεγαλοκαθηγητές και να είναι τα τσιράκια του υπουργείου προσπαθούν να διαλύσουν το μέλλον μας.

ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΑΣΣΟ

Το εργαστήριο του προγραμματισμού έχει ταλαιπωρήσει εδώ και καιρό τους φοιτητές, κυρίως του πρώτου έτους, λόγω της πολύ μεγάλης δυσκολίας των εργασιών. Αυτό δημιούργησε πολλά προβλήματα με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να μην μπορέσει πολύς κόσμος να περάσει το εργαστήριο και να αναγκαστεί να το επαναλάβει του χρόνου. Μετά όμως από την μαζική παράσταση που έκανε το σχήμα μας με ανεξάρτητους φοιτητές του συλλόγου την  Πέμπτη 3/5 στο γραφείο του Σαραβάνου και κ. Καρακαπιλίδη αποφασίστηκαν τα εξής:

• Θα δωθούν εναλλακτικές ασκήσεις για τα εργαστήρια 3 ως 6 μειωμένης δυσκολίας ώστε να μπορούν όλοι να τις λύσουν.
• Παραμένει η διορία των ασκήσεων μέχρι τις 25 Μάη.
• Όσοι έχουν ήδη παραδώσει τις εργασίες δεν θα χρειαστεί να τις ξανακάνουν. 
• Οι ασκήσεις του μαθήματος θα αρχίζουν τη δεύτερη ώρα και όσοι δεν προλαβαίνουν να τις λύνουν θα μπορούν να τις τελειώσουν σπίτι τους.

Η κίνηση αυτή στο μάθημα του προγραμματισμού είναι καθαρή απόδειξη πως όλοι μαζί συλλογικά και όχι ο καθένας μόνος του μπορούμε να διεκδικούμε και να πετυχαίνουμε τα αυτονόητα...

Νεοναζιστική συμμορία μαχαίρωσε πισώπλατα τον Τσίπρ-ιον αδελφόν, κατά την προσπάθειά του να Κυβερνήσει τη χώρα.

        Το αποτέλεσμα των Βουλευτικών εκλογών είναι το πιο θετικό των τελευταίων δεκαετιών, με λίγα αν και σημαντικά αρνητικά στοιχεία. Ο ελληνικός λαός μαύρισε πέρα από κάθε εκτίμηση το δικομματισμό, τις σάπιες πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα, στο όνομα της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικής οικονομίας, δηλαδή όπως αποδείχτηκε, της χρεοκοπίας του λαού και της νεολαίας. Ο δικομματισμός μετά από δεκαετίες ολόκληρες, που κατάφερνε με υποσχέσεις για ψίχουλα να κοροϊδεύει τον κόσμο και να παραμένει πάνω από το 70% σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, την Κυριακή άρχισε με την εκλογική του καταβαράθρωση να ξεπληρώνει τις αμαρτίες του. Οι εκβιασμοί που χρόνια δεχόμασταν ώστε να μπορεί ο δικομματισμός να επιβιώνει, πεθαίνουν σήμερα με πάταγο. Όσο και να προσπαθούν ακόμα και τώρα τα ΜΜΕ, ακόμα και μετά τη συντριπτική ήττα του μνημονίου, να εκβιάζουν στη βάση της ακυβερνησίας, μια συγκυβέρνηση πιο λάιτ μνημονίου, δεν θα τα καταφέρουν, γιατί ο λαός δείχνει πως έχει αφυπνιστεί από το λήθαργο και πλέον κανείς δεν μπορεί να τον κοροϊδέψει, ούτε και να τον εκβιάσει. Ίσα- ίσα γνωρίζει πολύ καλά πως χωρίς Κυβέρνηση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί ούτε και να ψηφιστεί κανένας άλλος αντιλαϊκός νόμος. Ξέρει ότι τις δυσκολότερες μέρες του τις πέρασε όταν υπήρχε Κυβέρνηση και όχι όταν υπήρχε ακυβερνησία.

Πέρα από την ήττα του δικομματισμού, σημαντικό είναι πως όχι μόνο θα ήταν ασταθής, αλλά είναι ανέφικτη μια Κυβέρνηση συνεργασίας από μνημονιακές δυνάμεις. Έτσι, οι ελπίδες Σαμαρά και Βενιζέλου για εκλογικά αποτελέσματα που θα τους εξασφάλιζαν με μια συνεργασία τους, σταθερή Κυβέρνηση μνημονιακή, με υλικούς όρους καταστρέφονται. Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο πως ο λαός δεν θέλει το μνημόνιο, αλλά ούτε και την πολιτική που το δημιούργησε, ούτε και τους πολιτικούς του εκφραστές.

Σημαντικό στοιχείο είναι το ότι η δυσαρέσκεια ναι μεν κινήθηκε και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, αλλά ανέδειξε αριστερές δημοκρατικές δυνάμεις σε σχέση με συντηρητικές. Η διαμαρτυρία προς τα Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜ.ΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είναι πάνω από τα δύο εκατομμύρια ψήφους και η διαμαρτυρία προς τα δεξιά (Καμμένος, Χρυσά Αυγά, ΛΑΟΣ, Δημιουργία ξανά, Δράση, Ντόρα κτλ.) είναι κοντά στο 1.5 εκατομμύριο. Επιπρόσθετα στο προηγούμενο, δεν φαίνεται να αναδεικνύεται από τα δεξιά κανένας αντιμνημονιακός πόλος που να μπορεί να περάσει τη ΝΔ, και έτσι στο δίπολο που θα στηθεί στις επόμενες εκλογές (που όπως φαίνετα θα διεξαχθούν), αν και θα είναι μάλλον το ίδιο, μνημόνιο ή όχι μνημόνιο, το μεν μνημόνιο θα εκφραστεί από τη δεξιά, και το αντιμνημόνιο ξεκάθαρα από την Αριστερά, με κατεβάσματα όπως του Καμμένου και των χρυσών αυγών να καταπιέζονται σε αρκετά χαμηλότερα ποσοστά.

Σε γενικές γραμμές, πέρα από τις ξεκάθαρες αντιμνημονιακές και αντιπασοκικές τάσεις των εκλογών, εμφανίζεται και μια άλλη διευρυμένη τάση. Ο κόσμος ψάχνει για άμεσες λύσεις στα πολιτικά αδιέξοδα, και άμεση διασφάλιση των συμφερόντων του, της καθημερινότητάς του κτλ. Όλα τα κομμάτια της Αριστεράς, πληρώνουν την αδυναμία τους να προασπίσουν τα υλικά συμφέροντα των εργαζομένων σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, είτε με αναντίστοιχες του κλίματος και της συγκυρίας αυξήσεις, (ΚΚΕ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ), είτε με δεξιές μετατοπίσεις, που όμως αποφέρουν ψηφοφόρους, όπως της στροφής προς τον Κυβερνητισμό από το ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να έχει προτάξει κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο προεκλογικά, μόνο και μόνο επειδή λέει πως θέλει να βγει Κυβέρνηση, κάτι που δεν κάνει το ΚΚΕ, τετραπλασιάζει τα ποσοστά του. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, η Αριστερά που θέλει να επικαλείται την συλλογική δράση, τον αγώνα και την οργάνωση του λαού και της νεολαίας από τα κάτω, ακηδεμόνευτα και αντικυβερνητικά, τιμωρείται από το λαό που δεν κατάφερε να τον προστατεύσει από το μνημόνιο, με την άνοδο του ΣΫΡΙΖΑ ως ένα Αριστερό κόμμα που θέλει να αναλάβει τη διακυβέρνηση. Η ανυπαρξία της Αριστεράς, και η άρνησή της, ενωμένη να παρέμβει στους κοινωνικούς αγώνες και τα κοινωνικά μέτωπα, στάση που έχουμε καταγγείλει πολλάκις και ως σχήμα, την αναγκάζει να μπει στο Κυβερνητικό παιχνίδι, στο παιχνίδι της εξουσίας.

Εδώ θέλουμε να κάνουμε μια συνοπτική ανάλυση για αυτό το ζήτημα. Θεωρούμε πως η διαίσθηση του λαού ειδικά σε τέτοιες αποκαλυπτικές περιόδους, δεν είναι για να διαψεύδεται. Έτσι, πράγματι, συγκυριακά, ενδεχομένως, μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, να λύσει ζητήματα, σε σχέση με το μνημόνιο, ή σε σχέση με ζητήματα δημοκρατίας, καθώς και η ίδια αυτή η Αριστερά που θέλει σήμερα να Κυβερνήσει, επί της ουσίας υιοθέτησε πολλά από τα ίδια τα αιτήματα του λαού. Υιοθέτησε τα αιτήματα του Συντάγματος, υιοθέτησε τα αιτήματα των λαϊκών συνελεύσεων γειτονιών, υιοθέτησε τα αιτήματα των απεργιών των τελευταίων δύο χρόνων, αλλά και με βάση αυτές τις κινηματικές διεργασίες, απέκτησε την εκλογική της δυναμική. Άρα, είναι αρκετά πιθανό να επιχειρήσει να υλοποιήσει κομμάτια αυτών των αιτημάτων στο άμεσο επόμενο χρονικό διάστημα. Κρατούμε βέβαια τις επιφυλάξεις μας για το κατά πόσο μπορείς να διαγράψεις κομμάτι του χρέους προς τις Ευρωπαϊκές τράπεζες, ή να σταματήσεις το μνημόνιο, όσο είσαι μέσα στην Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ. Παρόλα αυτά, το έργο το έχουμε ξαναδεί και κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες πως λύθηκαν τα προβλήματά του, ακόμα κι αν μερικά λυθούν προσωρινά από μια Αριστερή Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ, κατάφερε να ξεζουμίσει επί τριάντα χρόνια τα εργαζόμενα στρώματα, κατάφερε να αναιρέσει σχεδόν όλα τα κεκτημένα του λαϊκού κινήματος, από πριν τη δεκαετία του 40’, επειδή το 81’, την πρώτη φορά που βγήκε Κυβέρνηση, υιοθέτησε αιτήματα του λαού, όπως η αναδιανομή του πλούτου προς τα κάτω, η απλή αναλογική, η κρατικοποίηση των τραπεζών, ακόμα και η έξοδος από την Ε.Ε. (το τελευταίο σκεφτείτε πως δεν το λέει ο Τσίπρας).

Ο μόνος ο οποίος μπορεί να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του λαού δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος ο λαός. Ο μόνος που μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντα του λαού είναι ο ίδιος ο συλλογικός αγώνας του λαού και καμιά Κυβερνητική λύση.

Σε σχέση με τα Χρυσά αυγά. Πέρα από το ότι είναι παράλογο, να είσαι εθνίκι του κερατά και να βγάζεις άναρθρες λέξεις που έρευνες λένε πως ακούγεται κάτι σαν «εγέρθουτου», εμείς θέλουμε να σχολιάσουμε το αποτέλεσμα, μακριά από τη συνήθη πρακτική των ΜΜΕ της σπέκουλας και της απολίτικης κριτικής. Πρώτον, τα χρυσά αυγά κατάφεραν να κάνουν κάτι που η Αριστερά δεν κατάφερε να κάνει εδώ και τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης. Να προστατεύσει υλικά συμφέροντα για ένα κομμάτι κόσμου, ακόμα κι αν αυτό είναι από την μεριά του ρατσισμού του φασισμού και της συμμορίτικης βίας. Κατάφερε να επενδύσει σε ένα ζήτημα που οι πολιτικές των προηγούμενων Κυβερνήσεων, το χρησιμοποιούσαν για να οξύνουν ρατσιστικά και συντηρητικά χαρακτηριστικά στην ελληνική κοινωνία., αλλά και για να γκετοποιήσουν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό, κρατώντας το ες αεί φθηνό και εκμεταλλεύσιμο. Τα χρυσά αυγά διασφάλισαν στις γειτονιές με πολλούς μετανάστες, πως ο γέρος δε θα φοβάται να γυρίσει σπίτι του, και πως ο γονιός δεν θα φοβάται να πάει τα παιδιά του να παίξουν στο πάρκο. Έτσι εξέφρασαν στο απόλυτο, ρατσιστικά χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα τις φασιστικές τους πρακτικές. Δεύτερον, σίγουρα προωθήθηκαν από τα ΜΜΕ. Αυτό έγινε χωρίς απαραίτητα αυτά να περιμένουν ένα τόσο καλό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα της τάξης του 2-3% θα τους βόλευε πολύ περισσότερο, ώστε να μπορεί μια δύναμη όπως τα Χρυσά αυγά να είναι μεν στο περιθώριο, αλλά να νομιμοποιείται ταυτόχρονα η παρακρατική τους δράση, εκεί που δεν μπορεί το κράτος και η αστυνομία να επιβάλουν το νόμο (γκετοποίηση των μεταναστών, χτυπήματα σε πορείες, αγωνιστές κτλ.)  Τρίτον, το ότι τους χρυσαυγίτες τους στοχοποίησε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, από την άκρα αριστερά μέχρι και την άκρα δεξιά, έπαιξε τελικά ρόλο διαφήμισης, σε μια εποχή, που όλος ο κόσμος έχει πρόβλημα με το πολιτικό σύστημα. Τέλος, εξέφρασαν βίαια χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται στους χώρους της νεολαίας, λόγω της ασταθούς κατάστασης στην οποία βρίσκεται και στην ανασφάλεια σε σχέση με το μέλλον της και την εργασιακή της προοπτική, αλλά και γενικά βίαια χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται σε ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, που δεν μπορεί να εστιάσει στο ποια είναι η πηγή των προβλημάτων του.

Καταλήγοντας, μπορούμε να πούμε λοιπόν, πως στην κοινωνία υπάρχει μια τεράστια πόλωση, γύρω από την ανεύρεση μιας διεξόδου, από την κρίση, αλλά κυρίως από τα προβλήματα που δημιούργησε αυτή στο λαό και τη νεολαία. Εμπιστευόμαστε τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του ελληνικού λαού και πιστεύουμε πως δεν θα υποκύψει σε άλλους εκβιασμούς, αλλά και πως θα συντρίψει τις νεοναζιστικές συμμορίες. Παρόλα αυτά η δουλειά ενός Ανεξάρτητου Αριστερού σχήματος φοιτητών, δεν είναι να παρακολουθεί πώς εξελίσσεται η πραγματικότητα, αλλά να παρεμβαίνει σε αυτήν και να την αλλάζει. Έτσι πιστεύουμε πως ανεξάρτητα από τις βουλευτικές εκλογές, που μόνο προσωρινές λύσεις μπορούν να δώσουν, η πραγματική μάχη δίνεται στους δρόμους. Και αυτή τη μάχη θα συνεχίσουμε να τη δίνουμε χωρίς ηγεμονισμούς, συλλογικά, ανεξάρτητα και από τα κάτω, στη σχολή και στην κοινωνία, ενάντια σε όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές, και πλέον με αντιφασιστικό αγώνα.